In de interieurwinkel waar ik tot een dikke twee jaar geleden eigenaar van was, verkocht ik met regelmaat antieke Chinese krukjes. De verkoop van de oude houten driepootjes, met rond zitvlak, talloze deukjes, en scheuren, ging in eerste instantie moeizaam. Waarom kreeg ik ze niet verkocht? Pas nadat ik een kunstwerk van Ai Weiwei had gezien, wist ik met een handige verkooptruc een versnelling in de verkoop te bewerkstelligen.
Afgelopen week moest ik daar aan denken, toen ik in Tilburg het museum De Pont bezocht. Van oorsprong is het gebouw een wolspinnerij geweest. De oude fabriek alleen al is de moeite waard om te bekijken. Ik ging deze keer naar binnen voor de werken van Marijn van Kreij. Van Kreij is een kunstenaar die met bestaand materiaal, nieuwe beelden maakt. Zijn korte teksten in de collages zijn vol vernuft en grappig.

Bij binnenkomst kreeg ik als eerste het kunstwerk Grapes van Ai Weiwei in het vizier. Al jaren intrigeert dit beeld me mateloos. Niet de kleur, maar de vorm en vooral het verhaal achter het driedimensionale bouwwerk, maakt dit kunstwerk tot mijn favoriet. Het behoort tot de vaste collectie van De Pont. De fascinatie komt door het gebruik van de, jawel, vele Chinese antieke krukjes, die als een tros druiven aan elkaar hangen.

Ai Weiwei is een Chinese kunstenaar, die maatschappijkritische kunst maakt. De krukjes die hij in Grapes gebruikt, behoorden toe aan de arbeiders in China. De arbeider die de Chinese maatschappij heeft laten groeien en floreren. Eén kruk draagt alle andere. De arbeider is de bouwsteen van de Chinese maatschappij. Het kunstwerk is in mijn ogen een verhaal dat emotioneert.
En daar had ik mijn verkooptruc; storytelling was het antwoord op mijn vraag hoe de Chinese krukjes te verkopen. Mijn argument om ze te gebruiken als bijzettafeltje, of extra zitplaats werkte niet. Wat wel werkte was mijn verhaal over het kunstwerk van Ai Weiwei, afgedrukt op een A4 met een foto erbij. De emotie van het verhaal en de herkomst van de krukken deden al mijn klanten overstag gaan.
Iets kan mooi zijn, maar nog veel leuker is iets dat niet persé mooi is, maar wel een verleden, heden en een emotioneel verhaal voor de toekomst heeft. Alleen daarom gingen mijn antieke krukjes als zoete broodjes over de toonbank.
Dorrit
Tot achttien augustus kun je nog terecht voor de verhalen van Marijn van Kreij en Laure Prouvost en natuurlijk Ai Weiwei in De Pont in Tilburg.
Voor een reactie op deze blog ga naar de contactpagina.