Logo Dorrit en Kleur mobiele site

Status Quo

Van Frauenparkplätze had ik nog nooit gehoord, totdat ik moest parkeren op de luchthaven van Düsseldorf. Dochterlief moest opgehaald worden na een half jaar stage ver weg. Veel te laat vertrokken bij een moeizame klant, rijd ik tot de ingang door. Iets wat ik nooit doe, omdat ik mijn auto niet in die smalle gaatjes tussen asociaal geparkeerde SUV’s gedraaid krijg. Wat schetst mijn verbazing als ik de ruim bemeten plekken in het oog krijg, en nog vrij ook. Speciaal voor vrouwen die net als ik, de bijzondere verrichtingen nooit onder de knie hebben gekregen. Terwijl ik uitstap, bedenk ik me dat het best discriminerend is. Ik ken wel wat slechte chauffeurs onder het mannelijke geslacht.

Gehaast loop ik naar de aankomsthal en probeer de opgelopen frustratie van mijn werk af te schudden; een kleuradvies bij een koppige dame. Zelf hou ik van eigentijdse interieurs, en had in het weekend nog de eetkamer een metamorfose gegeven, door de wanden van okergeel naar zalmroze te schilderen. Deze vrouw stond onwillig tegenover mijn kleurontwerp. Bij nader inzien kon ze geen afstand doen van haar beige, vergeelde muren. Praten als Brugman kan ik op zo’n moment. De man des huizes had mij meewarig van achter zijn krant aangekeken, alsof zijn ogen wilden zeggen: dit gaat je bij haar toch niet lukken. Zuchtend had ik mijn kleurbakken weer in mijn busje gezet, en de helft van de mensheid vervloekt, die een status quo willen in het leven.

Precies op tijd, want allebei te laat, komt mijn dochter met haar kar vol koffers en tassen de schuifdeur door. Na een warme omhelzing lopen we keuvelend naar de auto. `Kijk voor vrouwen die parkeren moeilijk vinden,` zeg ik vol trots tegen mijn dochter.

‘Nee mam, dat is voor de veiligheid van vrouwen en niet omdat je niet kunt fileparkeren.’

Vol ongeloof rijd ik de parkeergarage uit. Het waren toch echt plaatsen die breder leken dan de gewone. Gaat het hier om angst voor mogelijk gevaarlijke kinkels? Daar moet ik even aan wennen.

En dan zegt die lieverd, uit het niets tegen mij: ‘je hebt toch niks veranderd in huis mam?’

Dorrit

Voor een reactie op deze blog ga naar de contactpagina.

Scroll naar boven