Niet dat ik tegen columns over politiek ben, ik vind ze bere-interessant. Toch adviseert het thuisfront om er niet over te schrijven. Met hoge stem kan ik tekeer gaan over de intolerantie van de medemens. Waar is het gezonde verstand en rechtvaardigheidsgevoel? Waarom rare kwibussen het voordeel van de twijfel geven?
Niettemin moet een beetje kleur spuwen, zonder al te veel opwinding, toch kunnen? De politiek duiden vanuit de kleurkeuze die ze hebben gemaakt.
Tientallen jaren was het politiek establishment vrij constant. Op links rood, roder, roodst. Tussen het rood een donker bosgroen. In het midden twee frisse groenen, snufje grijs van de senioren. Blauw voor de liberalen, met daar overheen een oranje sausje voor de eenheid van het land. Van dit palet konden we mooie combinaties maken in paars; een elitaire kleur met stijl. In ieder geval in taal, als je het vergelijkt met het platte jargon van de politiek op dit moment.
Niettemin, alles verandert, dus ook het kleurenpalet van de politiek moet met zijn tijd mee. Met de stormachtige opkomst van nieuwe partijen en een grote groep zwalkende partijhoppers zijn de kleuren gehusseld.
Op uiterst rechts staat een korzelige man, in rood wit en blauw. Samen geeft dat een mooie lila. Deze kleur staat voor onrijpheid, eenzaamheid, verlatenheid en zwakte. Moet wel toegeven dat het ook staat voor romantiek en naastenliefde, maar die heb ik bij deze charlatan nog niet kunnen ontdekken.
Het groen van de relatief nieuwe boerenpartij lijkt in een warme, behoudende, stinkende bruin weg te zakken. Het bedreigende en agressieve taalgebruik, gecombineerd met trekkers en brandende autobanden van een beperkt groepje boeren, voegen een zwart randje toe.
Tot slot een oude rot met grootse idealen voor het landsbestuur. Het blauw met een paars ondertoontje van deze partij lijkt rechts, maar heeft een beetje rood in zich. Toch gewoon een middenpartij met een nieuw kleurtje?
Het nieuwbakken palet is daar: lila, blauw, blauwpaars en groen met een vieze bruine saus. Als je dit mengt zie ik een nietszeggende taupe, ook wel vuile bruin genoemd.
Met kleur kun je veel zeggen, toch? Doe mij maar gewoon fris groen.
Dorrit
Voor een reactie op deze blog ga naar de contactpagina.