Op de radio hoorde ik vorige week een interview met de Nederlandse fotograaf Mounir Raji, die wortels heeft in Marokko. In Marrakesh heeft hij van de talloze brommertjes die daar rondrijden de fotoreportage ‘Yallah’- ‘Laten we gaan’- gemaakt. Zijn fascinatie gaat vooral naar dat wat met dit gemotoriseerde vervoersmiddel wordt getransporteerd. Ik spitste meteen mijn oren.
Eind maart belandde ik namelijk onverwacht in deze koningsstad in Marokko. Mijn dochter zou met haar vriend op vakantie gaan, maar een week voor vertrek liep de relatie op de klippen. Ze vroeg of ik mee wilde gaan.
Voor vertrek vond ik in een kistje thuis een biljet van tweehonderd dirham met de beeltenis van de vorige koning erop, die in 1999 is overleden. Ik twijfelde er niet aan dat ik mijn beeld van de stad, waar ik goede herinneringen aan heb, bij moest stellen. Ondanks de enorme toename van het aantal toeristen is de oude Medina op het eerste oog niet veranderd. De winkeltjes, het lekkere eten, de kleuren van het mozaïek en de vriendelijke bevolking zijn nog altijd een genot voor de zintuigen.
Wat wel opviel, is de vervanging van de handkar en paard-en-wagen door ontelbare stinkende en ronkende brommertjes. Ze scheuren voorbij in de smalle straatjes van de soek (markt), waarbij je als toerist met gevaar voor eigen leven, óf helemaal rechts, óf links moet gaan lopen. Werkelijk alles wordt op dit voertuig vervoerd. Hele gezinnen, verhuizingen, gevaarlijk opgetaste plateaus met eieren, boodschappen, tot meubels aan toe. Vol verbazing keek ik toe hoe ze zonder kleerscheuren hun voertuigen vol takelden, alsof het een PostNL-busje was.
‘De gestegen welvaart maakt het mogelijk om een relatief goedkope Chinese tweewieler te kopen,’ vertelt de hoteleigenaar. ‘Voor € 800,- heb je een nieuw exemplaar. Auto’s zijn in de oude stad geen optie.’
Nieuwsgierig bezocht ik de website van Mounir Raji. Lijken onze foto’s op die van hem? De gestileerde beelden die hij van één van de vele dakterrassen heeft genomen zijn prachtig en met Westerse blik geschoten.
Ik rook en fotografeerde vooral een stad die door de toegenomen welvaart uit zijn voegen groeit en waar de tweewielers de chaos versterken. Af en toe hoorde ik ‘Yallah Yallah’- ‘Oh mijn god’ – als er weer een brommer rakelings voorbij snelde.
Een beetje godsbescherming kun je in deze stad beslist gebruiken.
Dorrit
Website: https://www.mounirraji.com/work/yallah
Voor een reactie op deze blog ga naar de contactpagina.
