Wespennest
Het is tegen acht uur in de avond als de schemer invalt. Ik doe het licht aan van de slaapkamer als ik me om wil gaan kleden om te gaan sporten. Op dat moment lijkt het even of de wereld vergaat. Alsof een vliegtuig recht op me afkomt en het huis laat ontploffen. ‘Een traumahelikopter,’ roept manlief die naar buiten rent als het gevaarte op tien meter boven het dak voorbij komt en zich op een veldje iets verderop laat zakken. Als ik uit het raam kijk zie ik schuin achter ons de zwaailichten van een ambulance en komt in de verte een politieauto met sirenes aan gescheurd. Als die stopt hoor ik een ander geluid. Een brandweerauto komt met volle vaart en veel herrie over ons zandpad aangereden om zich te voegen bij de andere hulpdiensten in het straatje achter ons huis.
Wie moet daar aan de beademing? denk ik. Er wonen tenslotte al wat oudere mensen. Met mijn auto haal ik manlief op die op de hoek van de straat met een aantal toegelopen nieuwsgierigen staat te kijken. Het blijkt te gaan om een jonge buurman die door een wesp is gestoken. In de auto verwonderen wij ons over alle hulpdiensten die ongeacht wat er gebeurt, geen risico nemen en op de melding afgaan. Als we terugkomen van het sporten is de buurt weer in het donker en stilte gehuld.
Vanochtend krijgen we een appje van de vrouw van het slachtoffer met enige uitleg. Bij het maaien van de sloot was hij op een wespennest gestuit en genadeloos aangevallen door het volk. Hij ging knock-out. Er werd geen risico genomen en alle hulpdiensten werden ingeschakeld. Zelfs de brandweer, want een aantal agressieve beesten was mee naar binnen gevlucht. Ze hebben de arme man mee naar het ziekenhuis genomen en een nacht gemonitord.
In de loop van de ochtend kwam hij zelf op de app dat het weer goed met hem ging. Iedereen reageerde opgelucht. Een buurman merkte op dat de hulpdiensten die ingeschakeld waren gisteravond alle lof verdienen.
Zo is het maar net, denk ik. Wat wonen wij toch in een fantastisch land waar voor iedereen gezorgd wordt zonder bij voorbaat te weten wat er aan de hand is. Hulde!
Dorrit
Voor een reactie op deze blog ga naar de contactpagina.