Afgelopen week zat ik samen met manlief, een soort van ondergedoken, op het platteland van Frankrijk ten zuiden van Bergerac. We bevonden ons in een bont gezelschap van cursisten en drie docenten op een bijzondere plek, met één gemeenschappelijke deler; liefde voor natuur en met name de eetbare bostuin.
Geen idee wat we met het stuk landbouwgrond moesten doen dat we een paar maanden geleden kochten, stuitte ik op internet op een cursusweek over het voedselbos. Waarom niet vakantie combineren met het leren van een voor mij onontdekte wereld? Toch vroeg ik me af of ik het wel een week zou uithouden met een gezelschap dat ik niet kende? Zoals één van de docenten opmerkte, kun je van sommige mensen in een groep behoorlijke ‘jeuk’ krijgen.
Van Martijn en Marente kregen we een introductie in de wereld van het plukbos; wat, hoe, waarom, de lagen van het bos, successie, bodemleven, enten, zaaien, planten, stapelen van functies, et cetera. De theorie werd afgewisseld met het bekijken en analyseren van verschillende bijzondere eetbare tuinen in de omgeving. Voor manlief en mij was de eyeopener dat een goede kwaliteit van het bodemleven bij de start het belangrijkste is voor het slagen van de teelt van je eetbare bomen en struiken.
De laatste twee dagen dompelde Olga ons onder in de verwerking van de oogst van planten, kruiden en vruchten. Verzamelen, drogen, conserveren, fermenteren en proeven van de rijpe pluk. Als een spons zoog ik alle info op.
De aarzelende houding van de uiteenlopende groep deelnemers verdween snel. De mooie gesprekken kwamen op gang. Mensen die een omslag in hun leven willen maken of uit willen zoeken of ze de kost met een voedselbos kunnen verdienen. De een met land, de ander zonder, maar allemaal op zoek naar diepgang in de natuur. Prachtige ideeën passeerden de revue. Nieuwsgierigheid en inspiratie vulden de dagen. De varkens liepen vrij rond, het zwembad was verfrissend en het plukken van de kruiden en het rijpe fruit leverden kleurrijke gerechten op uit de keuken van Sandra en Santi. Er viel geen onvertogen woord.
En die jeuk… Ik heb de hele week niet hoeven krabben.
Dorrit
Docenten
Martijn Aalbrecht www.devoedselboss.nl
Marente Lokin www.denfoodbosch.org
Olga kroes
Gastvrouw en gastheer
Sandra en Santi www.simplycanvasfarm.com
Voor een reactie op deze blog ga naar de contactpagina.
